kuþatýlmýþlýða kar yaðýyordu topraðýn mayýnlý þakaðý ürkek ve sabahýn yeni renginde bir asker cizre yolunda güneþe bakýyordu
herkes bir dünya konuþurken dilinin yordamýyla en önce aþklar bitiyordu cizre yolunda sonra cýgara paketleri ve sofralar sonra mevsimler çocuklar ergenliðe bitiyordu...
kar beyaz, bembeyazdý morarmanýn dilini bilmiyordu cizre’de havalar o gün ayazdý neredeydi o alabalýk sürüleri, turna katarý nerede bulurduk çýlgýnlýklarla yonttuðumuz ve karlar gibi eriyip yiten baharý
/cizre yolunda güneþe bakan asker sesini nerede bulur?/
özlemler biraz kalsýn, býrak býrak her özlem önüne bir yol bulur sen de o fýsýltýya savrulma asker cizre ellerimize, hayat düþlerimize yeter..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yılmaz Odabaşı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.