Buğulu Atlas
“Bir þiirde, bir satýr saklayabilir baþka bir satýrý
Nasýl ki bir kavþakta bir tren belki örter bir treni
...
Aþkta, baþka bir sitem saklayabilir bir sitem
ve küçük bir serzeniþte, koskoca bir þikayet gizlidir belki
Bir adaletsizlik bir baþkasýný saklayabilir-bir sömürgeci bir baþkasýný
Bangýr bangýr bir kýrmýzý üniforma bir tane, bir tane daha! ”
-Kenneth Koch-
Göðünde aç kartallarýn, atmacalarýn yarýþtýðý tenha
bir atlastan geldim…
Kýyamda, kýyamette namlularýn kuytu daðlarla öpüþtüðü
bir atlastan.
Yýllarý, yollarý, yaþlarý yok
gurbet yüzlü adamlardan,
sur diplerinde býçaklanan aþklardan…
Yaþamý hiç bilmeden ölümü ezberleyen,
badem gözlü, sýtmalý çocuklardan;
yazgýsý uçurum çocuklardan...
Zarif Dicle’de ve asi Fýrat’ta,
sýska keleklerde, kýl çadýrlarda
güneþe sataþan adamlardan.
Mendillerde, halaylarda
gülüþleri kundaklanan hayatlardan;
yazgýsý uçurum hayatlardan...
Darmadaðýn yýllarý hüzne satýlmýþ,
burunlarý hýzmalý, þarkýlarý figan,
doðurgan ve mübarek kadýnlardan;
yazgýsý uçurum kadýnlardan...
Orada þarkýlara akar katran,
akar kan...
Orada ihlâl ve iflah olmaz vata
Tarih susarken günahlarý,
býçak sýrtýnda yaþanmýþ o ah’larý
ve aysýz karanlýklarý dað baþlarýnda.
Nicesi aylaklýða baðýþlanmýþ, sefil;
ölüme, açlýða sebil.
Kiminin ergen býyýklarýnda aþk taslaklarý.
Ya kederiydik kendimizin,
ya bir halkýn kaderi;
ya þakaðý ya þafaðý bir halkýn
namlular çarmýhýnda!
Çünkü yok satýyorsa hayat,
çok satýyordur erk, çok tüfek;
Yok satýyorsa nehirlerimizde þafaðýn ilk ýþýklarý,
çok satýyordur þiddet, nefret, aþiret.
Ýþte sürüldü þarjöre mermi, indi emniyet,
katýldý otuz bine bir daha
yaðmurlu bir sokakta delik deþik bir ceset.
Yaþasaydý kendinin kederi olacaktý,
yaþasaydý belki bir gün torunlarýyla
dolunaylý gecelerde yýldýzlar sayacaktý…
Kenger toplarken ellerine diken batan çocuklar,
bilmezlerdi gözleri baðlanýp kurþunlanan bir aþkýn
hazin bir ünlem býrakacaðýný hayata.
Bilmezlerdi bütün melodramlarýn yalan olduðunu
çekirdek çitlenen eski yazlýk sinemalarda.
Onlar hâlâ gülümsüyorlar buðulu bir atlastan.
Anýlarý damlýyor fotoðraflardan...
Biz de geçtik o daðlanan aðýtlardan.
Biz de göçtük kirden, pasaktan, hýncýn ýþýltýsýndan.
Yakýlmýþ köylerden, kesilmiþ kulaklardan,
o kanlý ayinlerden, periþan ormanlardan;
biz de geçtik o murdar hayatlardan…
Herkes gidecek elbet bu yavþak zamanlardan;
bu kan revan, bu iðfâl akþamlardan…
/V e a n t o l s u n k i,
h i ç b i r k u r þ u n, h i ç b i r ç e l i k,
h i ç b i r t o p r a k v e h i ç b i r v a t a n,
d a h a k u t s a l d e ð i l d i r i n s a n d a n! /
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.