AŞTAN BIKTIM

Ben tuz ekmek hemde aþý,
Bülbül denen kuþtan býktým,
Hiç kurumaz gözüm yaþý,
Yaðmur çamur kýþtan býktým.

Neler çektim yobaz handan,
Kurtulamam bende gamdan,
Dost düþman atar arkamdan,
Dedi kodu taþtan býktým.

Ýçim artýk kinle doldu,
Gonca güllerde bak soldu,
Yemek içmek haram oldu,
Ekmek ile aþtan býktým.

Gelen çakar giden çakar,
Ýçimi bir güzel yakar,
Her gün gözlerimden akar,
Sel oldu bak yaþtan býktým.

Bir gün çevrem gülle doldu,
Kimi açar kimi soldu,
Dostla düþman hep bir oldu,
Anam babam eþten býktým.

Paran mülk varsa severler,
Gariban olsan döverler,
Zengin olursan överler,
Yüzden ondan beþten býktým.

Caný cana küstürdüler,
Rüzgar olup estirdiler,
Diri diri kestirdiler,
Anam bacým þaþtan býktým.

Hem dedi kodu hem dilden,
Sazýmdaki sýrma telden,
Gezdiðim gördüðüm ilden,
Maraþ Antep Muþtan býktým.

Hem oðlumdan hem kýzýmdan,
Kimse anlamaz nazýmdan,
Çaldýðým dertli sazýmdan,
Konser düðün iþten býktým.

Ozan zekim derde kanma,
Kimsenin aþkýna yanma,
Bu zekim’i yalan sanma,
Uyurken ben düþten býktým...

OZAN ZEKÝ TUNÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: