Vur emri

Bir kuþtum sem(a)da
Kimi zaman bir gönle konardým
Kimi zaman mazlumun gözyaþlarýný tadardým


Ekmek kýrýntýsý için bir (b)acaya konardým
Tütmek ne kelime bir kibritlik ateþ yok bile


Mevsim mevsim göç e(d)erdim
Sýcak gönülleri severdim
Baþýnda kavak yelleri esenleri pek sevmezdim
Daðlarý boran olm(u)þ karlý tellere konar seyrederdim



Denizlerde ma(r)tý olur
Balýkçýla(r)a kalfa olur
Dertleri dertlere döker
Kar(a)dan denizlere serperdim


Semadan bakardým insanlara
(H)epsinin baþý okþanasý yetimler
Yüreklerdeki boþluðu maddeyle g(i)derirler


Bir or(m)ana sýðýnýrdým kimi zaman
Tüm vahþeti görürdüm o an
Dayanýlmaz olunca kaçardým
(K)alplerdeki vahþet beni
Bende onlarý boðardým


Hep bir kavg(a)
Hergün bi(r) dava
(A)dam çok dünyada
Adamlarda vurulur gün olunca


Vur emri geldi
Yüreðime isabet etti


Yiðit( koç) lar gibi
Zaman kapýsýndan ecel atýna binip gitti



Abdurrahim Karakoç anýsýna....Unutulmaz ustaya


















Sosyal Medyada Paylaşın: