hikayeler,e dair.

Bizde yaþadýk kendimizce bu alem,de
Kadýnlar sevdik gizlerinde yalanýn
Öksüzce yürüdük kavgamýzýn tozlarýnda,
Katýk ettik gençligimizin çocuklugunu,
Sokaklarýnda izlerimiz vardý umudun,
... Bizimde kendimizce anamýz ,bacýmýz,
Mavi gözleri vardý Kafkas çýnarý babamýzýn,
Sonra,Kýsýk nefeslere mahpus kaldýk,
Yetimlendik güncesinde ömrün,
Halbuki biz lacivert gecelerinde kadýnýmýza ,
Sevdalý kýr çiçekleri kadar renksel,
Yüralar anlatýrdýk uykumuzda.
Sonra köhne yürekli yalanlarý attýk ,
Soframýzda pak yürekler insanlar,
Kendimizle yol aldýk korkunçlugunda,
Ömür denen köhne yolculugun.
Birde o yalan kadýnlardan,
Hikayler varsada otagýnda umudun,
Silkeledik çöplügüne felaketin,
Bizdik anadolunun köylüleri,
Kýsýk nefeslerde mahpus kaldýk.
Sosyal Medyada Paylaşın: