Yýkýldým yalnýz bir çýnarýn dibine Ýçimde hasretin heykelini taþýyan toprak
Yok yok Kýrýk bir çamur kokususun burnumda kalan Gerçekte ellerimdi sana uzanan
Ulaþýlmazýmsýn ardýndan koþtukça O kadar küçüldüm ki zerreler kýskanýyor Ayrýlýktan geriye kalan yürek Sýzladýkça seni anýp Dileðim göz týrmalayan duruþunu yok etmek
... Dað deviren gülü Yürüyüþümü kaybettim Arsýz çocuk gülüþleri var ardýmda Bana ayrýlýðýndan miras mý kaldý bu hal Çýrpýnýr içimde hakikate benzer aðlamalar
Yaþam sancýlý bir düþ artýk Gerçeklik ki Manasýzlýktan kurgulu bir düzine Hayal…
Gece hep soðuk kokuyor Kendime gelme çabasý kuþ kalbi sýzlamasý Seni düþlemekten usandým Ellerini çek yüreðimden Gözlerimi özgür býrak Biraz nefes alayým…
Kalbimden yavaþ yavaþ düþ artýk… ..............
Sosyal Medyada Paylaşın:
Musa Sol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.