haykýrdým geceye anýlarý öldürdüm
susuzluðun boðaz yýrtan pençesinde
gözyaþlarý içerken susamýþlýðýmla
kuruyan dilime düþen her damlada
zehir tadýnda sözcükleri aðlattým
kararan bahtýmýn geçmiþ zamanýnda
sabahý olmayan düþlerin hecesinde
yýldýzlarý yaktým Ay’ýn gölgesinde
önce hayatýma kayanlarý söndürdüm
temizlendim, uykuya daldým sonra
umutlu cümleler kurdum düþlerimde
düþüncelerim benden önce kalkmýþ
sararan bir mazi vardý gözlerimde
sanki zaman durdu sabah olmuyordu
geçmiþ geceleyin terledi ellerimde
þafakta kuruttum güneþle birlikte
silip attým ne varsa dünden geriye
þimdi yaþamak vakti aþkla doyasýya
fora yelken açmalý gelecek denizine
kederle vedalaþýp koþmalý sevilere
yeniden çizilmeli kaderi ve zamaný
sýcacýk sarmalý güneþte yakamozlarý
derin denizlerin dalgasý olunmalý
çarpmalý hayata hep yeniden aþkla
kavrulan yüreðe usulca dokunmalý
sabahý olmayan düþlerin gecesinde
aydýnlýklar karanlýðýmý yýrtmalý
þafak sýcaðýnda doðurtup
güneþi gözbebeðinden tutmalý...
Serdar Coþkun...