Þiirden her kayan yýldýzla, benim
Ýçimden bir hülya eksilir yine
Üþür usul usul titrerken tenim
Kanar þerha þerha bu gamla sine
Vefatýný büyük bir teessürle öðrendiðim kýymetli þair ve fikir insaný Abdurrahim Karakoç’a Allahtan rahmet ve yakýnlarýna Sabrý Cemil diliyorum.
þiirleri öyle leziz ve besleyici bir insandý ki birini diðerinden ayýrmak mümkün deðildir. Ben bir tanesini paylaþmak isterim.
ANADOLU SEVGÝSÝ
Sen bizim daðlarý bilmezsin gülüm,
Hele boz dumanlar çekilsin de gör.
Her haftasý bayram, her günü düðün,
Hele yaylalara çýkýlsýn da gör.
Bilmezsin ovalar nasýldýr bizde;
Kaðnýlar yollarda, yoncalar dizde...
Saydýklarým damla deðil denizde,
Hele bir ekinler ekilsin de gör.
Görmedin sen bizim mavi sularý,
Karlar eriyince kýrar yularý...
Köpük olur beyaz, sel olur sarý;
Hele taþtan taþa dökülsün de gör.
Sen bizim köyleri görmedin ki hiç,
Yollarý toz, çamur, evleri kerpiç.
O kirli kabukta, o en temiz iç;
Hele bir yakýndan bakýlsýn da gör.
Anlamaz, bilmezsin sen bizim halký,
Sevgiyi bulasýn, yakýna gel ki...
Kalýplar gerçeði göstermez belki
Gönül perdeleri sökülsün de gör
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.