Cellâdı tok olanlar
Düþürenler düþenle, acýmasýz oynuyor,
Bir deðil, bin deðil ki, hangisini saymalý?
Ne biçim insanlar ki, umuda yer koymuyor,
Bedeni de terk edip, candan bile caymalý,
Bunca açlar içinde, toprak bile doymuyor.
Çile çilenin dostu, acý acýya gebe,
Gündüzler gecelerden, daha koyu karamýþ.
Tahammüller bitince, öfke gelir galebe,
Hazan vurmuþ bahçeye, gül açmadan sararmýþ,
Akýl þaþkýn dolanýp, sebep arar sebebe.
Kuþatýlmak çok kötü, þeytanýn ordusuyla,
Oyuncak gibi san ki, silahlar bellerinde,
Yakýyorlar durmadan, cehennem tortusuyla.
Parmaklarý tetikte, kabzasý ellerinde,
Saltanatým kaybolur, sarsýlýr korkusuyla.
Geliþi belli olmaz, nerde, nasýl, ne zaman,
Gözlerinde kýzýllýk, elleri demir gibi
Savunurken saldýrýr, pençeleri kocaman,
Sillesini yiyenler, hoyratça boylar dibi,
Çaresiz çýðlýklara, fayda vermez el-aman.
Böylesi manzaranýn, seyircisi çok olur,
Kimi tefine vurur, kimisi de kasnaða.
Herkes hasým kesilir, hýsýmlar da yok olur.
Yargýsýz infaz ile kast ederler asmaða,
Ýmam telkine baþlar, cellâdý da tok olur.
07.06.2012…Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.