Adýn dilime düþünce, Eser baþýmda deli bir rüzgâr. Geçip gidersin gözlerimin önünden, Ellerinde sarý bir sonbahar… Ve saçlarýnda bahardan bir naz…
Adýn dilime düþünce, Yüreðime yaðmur yaðar, Gözlerim ýslanýr. Gözlerime yaðmur yaðar, Yüreðim ýslanýr. Çaðýrýr beni uzak bir diyar… Yaþayamadýðýmýz günler için, Kaderime yanarým… Ve oturur sensizliðin ortasýnda, Saðanak saðanak, Sana yaðarým.
Adýn dilime düþünce, Boynum bükük kalýveririm; Dayanaksýz… Korunaksýz… En sýcaðýnda bile mevsimlerin, Çok üþürüm. Baþým önümde, Sensizliðin olmadýðý bir yerlere yürürüm.
Adýn dilime düþünce, Zamana hýncým büyür. Zaman geçip gider delice. Günün birinde, Bir esinti kalýr benden geriye. Sevgim yaþar, Ben ölürüm…
Ülkü Duysak
Sosyal Medyada Paylaşın:
ulkuduysak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.