Söylemedim derdimi ne menekþe ne güle Havale eyledim de gül dalýnda bülbüle, Sahip çýktý kalbimde açan lale, sümbüle, Gönlümü mekân tutup istediler de tapu, Def olun diyemedim iþte orada kapý. Hep içime akýtýp göz denen ibriðimi, Acýlarým aðarttý kaþýmý kirpiðimi, Belli etmedim ama tükenip bittiðimi, Baharda bile bahçem hep alabora tipi, Biri gelip çekecek boynumda yaðlý ipi.
Gözlerimdeki yaþý sessiz, sessiz silmiþim Bu dünyanýn kahrýný ben çekmeye gelmiþim, Neþeyi hiç tanýmam gamý yoldaþ bilmiþim, Yüreðim patlayacak sanki sanayi tüpü, Doldurmuþ Mevla beni ben deniz çile küpü.
Daðlar ne ki yanýnda içim doluyken eza, Yaradan beni gördü dedi sana bu seza, Bende bu dertler ile daha yaþarsam keza, Bana verilmelidir çilekeþlerin kepi, Ecel almazsa beni artýk yutarým hapý.
Böyle yaþamaktansa razýyým ben ölüme, Prangalar baðlanmýþ yüreðime dilime, Kavuþmadan gidersem bende nazlý gülüme, Gönül evim virane, yüreðimse harabý, Gördüðüm her yönümde sevgilinin serabý
HAVVA KESKÝN Sosyal Medyada Paylaşın:
havva keskin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.