Hadi Bir Türkü Söyle

Abdullah KILINÇ’a

I

“Bir saman yýðýný düþünüyorum
Ufacýk bir kývýlcým düþmüþ üstüne”
Öyle deðil miydi hayat?
Koskoca harman tutuþurdu gözler önünde
Düþünüp tefekküre dalarken
Arzu ile isteyip
Muhabbetle baðlandýk yýllar yýlý
Ve hep ateþ gelir üstümüze…

Bir ses böler uykumuzu
Karacaoðlan olur, yankýlanýr dað kolu
Topal Ahmet sesi çalkalarken
yeri öper kalkar…
Barak üstüne türküler dizilir ansýzýn
Dürbün olur gözümüz Kürep yoluna
Bir kervan geçer
Güzelin sarý saçlarý çözülür…

II

Dev sanýlan cücelere bakýþ açýsýna yakýlan ýþýk!
Sen hiç adamdan saymazdýn ki
Bakýþlarýndan biliyorum
Nutuklarýn nutku kuruyorken
Herkes panik içinde kaçarken saða sola
Cezbedici gözlerinle

Güzelliðe çekilen dikkat her hareket
Cezbeli sol elin havadadýr her zaman
Güzelin ne olduðuna iþaret her hareket
Bir o kadar hararet
Yüreksin çünkü hatýr kýymet bilen
En uç noktada yedi uyurlar bildirisi…

Kaç kavgamda yanýmdaydýn
Hayatýn yükü omzuna binmiþ
Tüm heybetinle zýrha belenmiþ göðsün
Bilirim sen zýrhýna bürünmeden çýkmazsýn yaya
Karþýnda duranýn hissettiði
Bir aðýrlýk her hareket
Baþým her sýkýþtýðýnda ne güzel teselli varlýðýn
Ben hoyratça harcarken yaþamý
Sen yalýn ayak yollarýmý temizleyen
Yüce dað heybeti
Güleçliðini bilenler bilmez Yavuzluðunu
Çekik gözlerinde ufku delen bakýþlara
Bakanlar bilmezler
Ayakkabýsý delik bir gence bakmaný



III

Bir yýrtýktý yüzeyde görmediðimiz
Farkýnda mýyýz geçen günlerin
Hýrçýnlýðý kör etmiþken gözleri
Gerçeklerin sýnýrý çizilmemiþken
Doðrular nedir bilmeden
Kesin doðrular es geçilmiþken bu kadar
Bir mehabetli sabah oluyor yine
Gündüzlerin kollarýnda
Göklerden çamur boþaltýyor bulutlar
Bir elimizde har
Diðerinde soluyor yar
Bütün bunlara inat yeþermekte ümitler
Sararýp soluyor batarken güneþ
Bu kaçýncý emri ilahidir

Edep ya hu demiþtin
Çok sonralarý anlamýþtým bu gerçeði
Nefese taliptim oysa
Anladým sonu gelmez gerçeði
Elime belime kefil oldum
Kýramadým
Dil denilen iþi sevmek
Cana minnet gerçeði
Hýrçýndým ya kýnayanýn kýnamasýna
Aldýrmadan sövdüm karanlýk suratlara
Belki fazlasýný da yapardým
Dil denen gerçeði bilmezden önce
Oysa silahlarýný kuþanmýþtý zorba eller
Hem hiçbir silahýn kolay baþ edemeyeceði derecede adi
Basitti mermiler
tüfek icat oldu mertlik bozuldu diyordu koç Köroðlu
Alicengizler o zamanda da vardý
Hiç bu kadar düþmemiþti oyunlar

Dilde olan eylemi es geçen
Ve aþký kalbe indiremeyen sarhoþun cezbesinde
Ne kadar periþandým ben oysa
Biliyorsun terk ettim makamý
Ne kadar adil bir þeydir bu dünya
Bana kahreden düþman çoktan þaþýrmýþtý yolunu
Kaybetti otaðýný daðýný
Münkirdi yaþayan onca eziyette
Aldatýcý
Nefsinin hakemliðindeymiþ biliyorsun
Sonradan ne kadar iðrendik
Hoþ deðildi yaþantý..

Seçimlerinde ezginlik içinde insanlýk
Azat etmez hiçbirimizi ezgin karanlýk
Her tomurcuk içinde bir veda saklar
Huzuru bulmamýþ düþler kendilerini haklar
Pak düþlerden karanlýða akan kendini yakar
Can bedendeymiþ
Cana saðlýk gerekmiþ
Hepsi hikayeyi bir devran ki
Zorbaya zorunlu kucak açtýrmýþ
Tepe taklak giden kuyuda
Baþlar bir deðil
Soyputmalar hiç deðil
Her þey karartýcý bir bütünlük
Alabildiðine hýzlý
Devler aðýz açmýþ bekliyorken tüm gerçeði
Yemeye ant içmiþ heyhat!
Dostu itip yalaka arayanlar
Geri dursun da
Hayat olsun itici…

Eþsiz piyano sesleri var sahilde
Çalacak konçertolarý olmayanlar
Baþkalarýnýn düþlerine sýðýnýr
Kaç kiþi sýðýndý düþümüze
Uçmayý öðrenen kanadý kýrýk martý gibi havalandý gökyüzüne
Hiç biri ihanet etmedi
Süfli düþünceler ile yanýmýza yaklaþanlar
Münkir oldu bir bir
Çalacak kaç konçertolarý var?
Bizim hayatýmýzý vereceðimiz
Bizden kýymetli türkülerimiz var

Bakalým bu yürek kaç ummana gebe
Velud kalemler kelama durmuþ
Nazlar aþikâr
Hazlar zir-ü zeber
Her biri kara yer
bilmem kaç takla atar karanlýkta

Kalbine bir þey koymayan
Diline vurmuþ
Yerinde derin akan kaybetmiþ
Birkaç karalýk el…

IV


Hadi bana bir türkü öðret yine
Her zamanki gibi
Güç veren
Dünyayý parmaðýna takacak cinsten
Çekik gözlerle bakalým dünyaya yine
Meydan okuyalým hayata sýrt sýrta verip
Yine yumruklarýmýzý sýkýp
Kaç fettan düþünce yemiþti de bizden
Halaya durmuþtu birkaç zeybek

Gül ve su aþkýna
Madde ve mana bir baþka
“Abdullah’ým sesim gelir baraktan
Uruþluyum þikâyetçiyim birçok bunaktan”
Diyen gür sesle
Havar le le çiðdem çiçek açarken
Bahar gelmiþ memleketimin daðlarýna diyen
Yumuþak edasýna kurban olduðum
Alp erenler
hoþ seda býrakacak yeryüzüne yine…




03.06.2012
GAZÝANTEP

Sosyal Medyada Paylaşın: