Bir Kadın Ağlıyordu
Bir kadýn aðlýyordu, aðarmýþtý saçlarý
Sel olmuþ çaðlýyordu, dinmeyen gözyaþlarý
Ömrü kýþlarla geçmiþ, bahar nedir bilmiyor
Yüzüne hüzün çökmüþ, yýllar var ki gülmüyor
Kaderi çizgi çizgi yansýmýþ suratýna
Kimler yazdý yazgýný,kim dokundu bahtýna
Susuyor, konuþmuyor, feleðine pek küskün
Bin özlemle bekliyor, acep gelir mi o gün
Silahlar susturulsa, kýnlarýnda kýlýçlar
Namlular yere doðru, ah! yeþerse umutlar
Ýnsanlýðýn ufkunu ebedi sükûn sarsa
Bacýlar dövünmese analar aðlamasa
Bu ömür vefa etmez, o gün hiç gelmeyecek
Devran böyle giderse acýlar bitmeyecek
Dilimizde dualar, gözümüz ufuklarda
Görünürde umut yok, barýþ çok uzaklarda
Bütün niyazým senden, bütün sitemim sana
Sesimizi duyan yok,Yarabbim sen duysana
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Taşdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.