HUZUREVİ EMİNE TEYZEM ....

Emine Teyzem’de, Huzurevinde,
Bir elinde tesbih , zikir dilinde,
Kimseye karýþmaz,kendi halinde,
Yetmiþine varmýþ, son demlerinde.




Bizim Hanýmla dost olmuþlar bugün,
Deþmiþ yarasýný, bir hayli hüzün,
Ýþittiðim en acýklý, masallar düðün,
Ah Emine Teyzem, ne çok derdin varmýþ.




Anam babam yokmuþ,bilmem ben kýzým,
Düþündükçe kalbimde, dinmez ki sýzým,
Anasýz,babasýz da, zordur be kuzum,
Ah yavrum kaderime, yanar aðlarým.




Annemi bilmem ben, býrakmýþ beni,
Soðukta bir camiye, terketmiþ beni,
Aðlarken bir amca ,tutmuþ elimi,
Ah kýzým çekecek, dertlerim varmýþ.




Kendimi bildim ben,buldum bu evde,
Annem de,babam da, sardý sevgiyle,
Büyüdüm serpildim,sýcak ilgiyle,
Ah kýzým bunlar da , erken baharmýþ.




Bir gün acý kaza, ocaðýmý yýktý,
Annem babam öldü,öksüz býraktý,
Vicdansýz amcalar, karþýma çýktý,
Ah kýzým bu olan,ilk acýlarmýþ.




Verdiler birine, kýydý garibe,
Bakmadýlar benim, dengim mi diye,
Çocuk yaþta kaldým, her yýl hamile,
Ah çocukluk nedir, bilmedim kýzým.




Beyim ayyaþ sarhoþ,içer geceden,
Bir kez ayýk gelmez,eve erkenden,
Dayak küfür bitmez,hergün keyfinden,
Ah saðlam bir yerim, kalmadý kuzum.




Babam annem yok ki,sahip çýkacak,
Dayým amcam yok ki,elden tutacak,
Teyzem halam yok ki,yaram saracak,
Taþlarý baðrýma ,sarardým kýzým.




Geçmedi çok fazla, bir gece gitti,
Azrail as.ona , kalbinden geldi,
Evsiz yetimlerim, baþýma kaldý,
Yuvasýz yurtsuz da, yaþadým kuzum.




Ev sahibi zalim, durmadý üç ay,
Manav kasap bakkal ,kovalar her ay,
Komþular getirse de,aç nasýl doyar?
Çöpten ekmekleri,topladým kýzým.




Aç sefil yaþadýk ,burda yýllarca,
Okudu çocuklar,bitmez acýyla,
Açtýrmadým bir el, konu komþuya,
Sildim süpürdüm ben ,evleri kuzum.




Okudu oðlanlar,doktor, mühendis,
Kýzlarým hemþire, biri stilist,
Küçük oðlum oldu, ünlü bir artist,
Hepsi de kariyer, yaptýlar kýzým.




Deðiþti sonradan, beðenmez beni,
Hiç bir konuda da, sormaz fikrimi,
Para pul gani de, bilmez helali,
Dinden diyanetten ,uzaklar kuzum.




Tek baþýna kaldým ,boþ dairede,
Her gün eve gelen ,bir hizmetçiyle,
Bir günden bir güne, almazlar eve,
Torunu torbayý, özledim kýzým.




Eve alsanýz da,bir rahat etsem,
Çocuklarým gibi,torunu sevsem,
Arkadaþým gelse, birer çay içsem,
Yalnýzlýk çok zormuþ, inan ki kýzým.





Kýzým olmuyor ki, dýþtan bakmayla,
Bu yaþýmda lazým,sýcak bir yuva,
Yerleþtirin dedim, Huzur evine,
Merak edip beni,durmayýn kuzum.




Ýþte bak beklerim ,burda eceli,
Nerde nasýl gelir,belli deðil ki,
Bayram da çocuklar, öper elimi,
Bayramdan bayrama, bekliyom kýzým.

04.06.2012//KIRIKKALE
HÝDAYET DOÐAN OSMANOÐLU




Sosyal Medyada Paylaşın: