Kal desende artýk burda kalamam,
Gönlüm de baþladý hazan mevsimi.
Bir yere tükürür daha yalamam
Gönlüm de baþladý hazan mevsimi.
Dinmez ki acýlar gün,be gün artar,
Dert benim baþýmda hep katar,katar,
Zalim felek sanki hep bana çatar,
Gönlüm de baþladý hazan mevsimi..
Nazlý yâr daima büktü boynumu,!
Her seher’de boþ’bulurum koynumu
Bir kurt düþtü hep kemirir beynimi,
Gönlüm de baþladý hazan mevsimi.
Hüzün mevsimin’de bahara çattým
Diyordun ya bana daim muhtaç’sýn
Söyle kalbim nasýl kapýsýn açsýn ?
Gönlüm de baþladý hazan mevsimi..
Anýlarým kaldý atamadýðým,
Eski bir resmin var satamadýðým
Son öpüþün hazýn tadamadýðým
Gönlüm de baþladý hazan mevsimi..
Der DURAK’ým gönül yarle açýlýr
Sevgisiyle miski amber saçýlýr
Durulmaz bura’da gayri kaçýlýr
Gönlüm de baþladý hazan mevsimi
Durak YÝÐÝT.
Gönüllerin Þairi
KOCAELÝ
Mevsimler sýradan geldi’de geçti
Hepsi’de sinem’de yaramý deþti
En sevdiðim bile kuyumu eþti
Gönlümde baþladý hazan mevsimi..DURAK YÝÐÝT
Dört mevsim sýradan gelir geçer
Hazan gider kýþ gelir kýþ geçer bahar gelir
Ancak zordur hayatýn hazaný
Ne baharý geri gelir ne de yazý...MEHMET TURGUT kardeþime kalbi sevgi saygýlarýmla
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.