Adı KÜRT Konulan 'Piç' Bir Mutasyona Uğramıştı Genlerim(1.Bölüm)Monologlar
sairyurek
Adı KÜRT Konulan 'Piç' Bir Mutasyona Uğramıştı Genlerim(1.Bölüm)Monologlar
….......
Bir ateþ parçasýydý
gizlerde gidip gelen þey.
Nerden geldiði bilinmeyen sonsuzdu
maddedeki i mgelem.
Ýnorganik organik diye ayrýlan,
deðiþimde döllenen,
insandým.
Varoluþumdaki rolüm,
tüm þeylerin tek nedeni,
iyilik ve kötülük,
durmayan matematik bir sonuçla kemirdi beynimi.
Her þey deðiþmek zorundaydý.
Felsefi bakýþlý zýtlýkla bir þeytan yarattým…
Ýdeolojik yok oluþun kývranan fahiþesi!
Þeytandan insanlar türettim durmadan…
Ve sonsuzluktan gelen entrikalarla
ne tufanlar yarattým?
Gemileri olmayan tufanlarla
ýrklarý yeryüzüne serptim.
Genleri Mutasyonik bir kazaya uðramýþtý
adý ’piç’ konulan IRK…
………………
Hiçbir toprak kimsenin deðilken,
yeryüzüne hiçbir isim konulmamýþken,
Ey kahrolasý kin!
bitmeyen zehrinin
damýtan imbiðiyle öldüren!
Sapkýn tarihin baþlarken,
piramitten aþklara inat mýydý kirliliðin?
Sana kanarak insanlýðýmý bir an yitirdim.
Anlamý bilinmeyen noktalarla dolan zamanda.
Hadi gel beni öp dudaðýmdan.
Fýþkýrsýn bir hayat rahminden.
Ufacýktý…felsefi denklemler.
Kýsacýktý…insani iliþkiler.
Görünmezdi…tarihsel gerçekler.
Gözler, saðýrlaþan kulaklar kadar duyumsuz
ve hayattaki en sorumsuz damlaydý.
Yeryüzünü kirleten insan!
Aktýn ille de içime.
Daðlardan barikatlar kurarak tenimde.
Ben Tanrý kadar Tanrýlaþan isyan!
Ben mahluk- i hayvan!
Ben türlerin en sonuncusu!
Ben tahribatýn bekçisi!
………………
Bir tufanla baþladý…
Bir tufan ki
………………bir damla su kadar bile görünmezdi
……………………”OL” emriyle her þey oluverdi
…………..Ve insanoðlu, kendisini nasýl küçümsedi,
evrimleþti?
Ve milyonlarca yýl sonra
insanýn insana ihaneti baþladý.
…………
Yýldýzlarýn,
çok sönük yandýðý bir gecede,
baharlarý yel eser,
serinlersin
hani gölgesinde?
O gece,
çok gizlice
güllerin dibinde,
bir kadýn, bir erkek
genlerine inat ederek
Türkçe þiir eþliðinde
seviþirken en cicimli flörtünde,
Türkçe çocuk yapmak niyetiyle,
gövdeler gövdelere kilitlendiðinde
genlerini Türkçe’ye çeviremediler.
Kürt genleriyle donatýlmýþtý bahçeler.
Karanlýk bir iklimde düþen her damla…
Anadolu kadýnýnýn memesinden akan süt gibiydi
Dudaklarýmda hala tadý durur.
Her anne, benim annemdi.
Terim sevdamýn seviþtiði toprak kokar.
Ýntiharým suskunluðumla baþladý…
Ve böylece baþladý maceramýz
Karacadað’dan fýþkýran bazalt parçalarý
volkanik bir hataydý varoluþum.
Ey ýrk çevirmenleri gen bilimciler!
Nerden geldi ’piç’liðim?
Çýplak mý çýplak!
Beyaz mý beyaz!
Aklýna bunlarý yaz …
’Piç’ mi doðdu Kürtlüðüm?
…………..
Ey inat!
“Ben gezgin satýcýyým,cevher satýcýsý deðil
Kendi kendime yetiþmiþim,yetiþtirilmiþ deðil
Kürdüm daðlýyým kenardaným”
………….
Kabustu beynimi kuþatan zaman…
………….
Sonra,
hýrsýz bir gecede
ansýzýn,
kara kukuletalý þifrelenmiþ ihanet,
deðiþtirilmeye çalýþýlan genler,
varolan piçliðime nedenler,
destansý tarihlere tükürerek,
trajikomik gülüþümde öldürülen,
Ey ironik zaman!
’kart kurt’ oldu piçliðim.
Çelikte eridi ateþimde.
Tarihçiler!
Gen bilimciler!
Zaman kahreden bir ayrýlýk mý?
Ýnsan kendi kurduyla devrilen aðaç mý?
Tepeden týrnaða yalan deðilse yaþam,
koy beni bir yere
Ey Tanrý! o en güçlü sesinle.
Bak nasýlda yok sayýyorlar
atomdan oluþan bedenimi?
Neden bu þifrelerle donatýn ki genlerimi?
Hadi sustum diyelim,
kabuslar sürülüyor üstüme.
Paslý bir hançerle zulüm dokuyor tenime.
Ve ölüyorum en cennet bir iklimde
yayýndan fýrlayan ok gibi ihanetle…
Þimdi sen söyle ey evren!
kendinle ört üstümü.
Ne belalar salýndý üstüme?
Mini minnacýk ama sevimsiz ve hain.
Kahroluþumun sebebi genler…
Eciþ bücüþ görünmezler.
Talan var tenimde.
At kiþnemeleri,
nal sesleri,
kin nehirleri…
…….
“Ben Allah’ýn hikmetine þaþakaldým
Kürtler dünya devletinde
Acep ne sebeple kalmýþlar boynu bükük
Hepsi birden niçin olmuþlar mahkum”?
Ey Yunus! Ýþte þiirlerin:
………..
“Yanan kömür,
Kýzan demir,
Örse çekiç
Vuran biziz.”
……….
“Geçti beyler mürüvveti,
Binmiþler birer atý,
Yediði insan eti,
Ýçtiði kan olmuþtur..”
……….
Dayanamam
Kan kýrmýzýsýna çevrilmesin toprak
Topraktan fýþkýrsýn milyonlarca hayat
Hem sana hem bana yeter bu aþk
Ey Yunus!
Bak ardýlýn haykýrýyor duyuyor musun?
“Neyleyim ki pazar hayli kesattýr.
Alýcýsý yoktur Kürtçe kumaþýn.
Yani para ve altýn hýrsýndan,
Ýlmin tamamýný bir mangýra satsan,
Felsefeyi bir pabuca bile versen
Devrin böyle olduðunu gördüðümüz vakit
Hep para için savaþýldýðýný gördüðümüz vakit”
Ey insan nedir bu vahþet?
Kininden düþen dehþet yaktý beni.
Oysa ayný güllerin birer dikenidir insan.
Kara Papak Türklerinden Çýldýrlý Aþýk Þenlik
Senin neyin söylesene?
beni yok sayan boþ inkarýn?
yok saydýðýnýz beni.
Ne güzel Ruslara karþý direnmeye çaðýran þiiriyle
“bir kaðýz yazmýþam celali kürde
O zaman cevaf ver merdoðlu merde
Seksenmin pür silah tamam bir yerde
Yêriyif Kürdistan külli var gelir”
Okundu ferman þifrelerimize müdahale var.
Lamarck’ ýn çevresel ’piç’liðimiydi Kürt oluþum.
Darwin’in doðal ayýklanmasýndan mý geldim?
Yada Allah’ýn yaratýðý insan mýydý Kürtlüðüm?
Þimdi þaþýrdým kaldým hangisi acaba?
derin düþüncelere daldým.
Yaþama hayran kaldým,
soran mý var?
Adem ve Havva kimdendi?
Baþýma bela kesilen ah bu genler …
Kanýtýma nedenler sen ey kalýn kafalý ’kart kurt’!
Biz zaten þifrelenmiþ varoluþunun deðiþmez genleriyiz.
Ýnkara karþý baþkaldýran þövalyeleriz.
Mutasyonik bir kazaya uðrayan genlerinle,
sen ’piç’ doðan bir Kürtlüðün,
daha da ’piç’leþen çocuðu.
hani þairliðin?
Bir taþa çarpar gibi parçalandý
kainattaki tüm düþlerim.
Kan akmadan öldüm.
Çýplak tenime saplandý dilin.
Ayrýldýk mý
depremlerde ayrýlan yer kabuðu gibi
acýmasýz?
Ayrýldýk mý aniden
yýldýzlardan kopan ateþ gibi birden?
Ey tarihin kirli sayfalarýnda akan kan!
hala durulmadýn mý?
Hain býçaklarla çizdin,
tenimin çizgilerinde senin ihanetin!
Avuçlarýmda ölüm bir çocuk sevgisiyle besliyorken
Ne çýkar bilinerek geceler karartýlýyorsa ey ihanet!
Aþk mýydý tapýndýðým sevdalarýn mavileþen renklerimi?
Yoksa özgürlük mü ey Ay! gecelerinin çözümsüz serenadý?
Çýrýlçýplak anadan üryan bir sözcükle çaðýrýyorum seni.
Gel ay çýkmayan bir gecede sende Kürt ol sosyolojiye inat.
Yani matematiði tutmayan hesap,
bir günlüðüne de olsa yüreðimle seviþ, aþkýmla örtüþ.
Anadolu olalým, mozaikler ülkesi yetmiþ iki milletin dili.
Hitit, Lidya, Sümer,Medya, Boþnak, Çerkez, Asur,Pers!
Soy kütüðünü takip ediyorum ey dünya!
Kuran’i Kerim’de Adem Havva
Darwinizimde atamýz bir maymun.
Ya da rastlantýsal mutasyonik bir kaza.
Velhasýl son fasýl sonuç homo sapiens.
Nerden gidersen git geliyorsun tek pýnara.
Bir gün kýsa, bir ömürle sende gireceksin o dar sýðýnaða.
Öyleyse ne kükrersin yelesiz aslan gibi?
Savaþtan çýkmýþ bir kahraman mýsýn sen?
Atýp tutma vatansa, vatan! benim caným.
O topraða kanýmý katan, dedelerim.
Rüyalarýna girmedi mi çýðýrdýðý türküsüyle?
…….
’Kolumu salladým toplar oynadý
Kara taþ içinde çete kaynadý
Yaþasýn Urfalýlar teslim olmadý
Di yeri yeri kumandanlar yeri
Çetelerim gidiyor dönmüyor geri ’
…………
Þanlýurfa halký Fransýzlarý bozguna uðrattýðýnda,
kara býyýklý da karayýlan düþmaný kýrdýðýnda.
Kahramanlaþan Maraþ’a hangi yürekle kükrersin?
………
Anadolu’ da kuþatýldýðýmýza bakmadan,
minareden ezan sesiyle türkülerimizi yakarak,
su gibi akýp toprak içine sinerek hey!
Ve delirmiþ bir küheylan gibi silkinerek!
Frenk giysili adamlar namusumuza el atanda,
al kanlý bayraðý mý çiðnemiþtik?
Þimdi, birden bire bir Nevroz gününde,
Nevroztik bir histeriyle ýrkçý literatürlerde
’piç’ mi doðduk adý Kürt konulan?
Çýrýlçýplak anadan üryan, dilimden kopan isyan.
Duy sesimin yaramaz çocukluðunu
Bir Türk kýzýnýn kýzlýðý kadar namuslu sözlerim.
Bana, beni yaralarda iþgalci kurþunundan daha aðýr.
Dayanamam.
Gel gir koynuma ey vatan!
bak bir gelin almýþýz telli duvaðý Türk motifli
Ve yemekleri ne çok güzel, sanki yapan Kürt kýzý?
özledim bahar kokulu tadýný yapan ellerindi…
Nergis ellerin…
kokusu ki vatan,
güzelliðine renk katan.
Çerkez kýzý’nýn güzelliði
Ve Temel’in esprisi hamsi gülüþlü…
burnu kartal gagasý kahraman bakýþlý.
emekle yoðrulmuþ hamuru anadolunun
sanki kýzlarýmýzýn ördüðü kilim nakýþý
…………
Elleri kýrýlasý zaman ne susarsýn?
Bebelerimiz kan gölünde boðulmuþtu.
Cesetlerinden akan kýrmýzýyla toprakta kýzýl güller açmýþtý.
Ey insan! uyan bak fay hatlarý kopartýlýyor Anadolu’nun.
Ýkliminden alýrýz rengimizi ölümle kuþatýlmýþ tenimizin.
Terinden yakýlýr türkülerimiz barýþ rengine hasret vatanýmýn
…………..
Saplantýlý kafaný sapla bir kuma körelir gözlerin.
Okyanuslarýn dalga sesindeki gürültüyle belki uyanýrsýn.
Denizlerin esintisiyle gelen melodik aþk gibi içten,
oku bakalým bir türkü, sevdalým… özgürlük koksun.
Anadolu çýðlýðý sesinle yayýlsýn, evreni doldursun.
……………….
Þiirlerimin meþk safsatasý bir kurgudur.
Kadýnlarla olan seviþmem sadece sözsel bir vurgudur.
Nerde bu duygularýn dans eden þerefli öpüþleri?
ve vatan kadar tutunacaðým bir devin mavi gözleri?
Her seviþtiðimde yýldýzlarýn ýþýltýsýnda,
debelendiðim toprakta yatan þehitlerin külleri dirilsin!
Konuþturmayýn beni!
uslanmaz ozandýr bir yaným,
destanlar yaratýrým kuru daldaki yapraða.
Destanlardaki aðýtlarla çýnarlarýn kökleri gibi
karanlýklardan fýrlar haykýrýþlarým salýnýr topraða.
Barýþtýr Anadolu ey tarih sayfalarýný aç
Artýk aðlamaya vaktimiz yok.
Birkaç bin yýldýr
çok aðladý analarýmýz
körpe bedenlere sarýnarak.
Kan kýrmýzý karanfile dönerek bembeyaz giysileri.
Ve sen ey kardeþlik duy sesimi!
Topraðýmda bana,
kanýmý akýttýðým vatanda
Hain! diyen dilin utanmadý mý kardeþliðinden?
………….
Bülbül-ü þeyda aþkýyla þarkýlar söyleyelim,
Pir Sultan Abdal’ýn sazýyla türküler.
Dadaloðlu’yum hey!
Köroðluyum! gökleri gürletirim attýðým narayla.
Demirci Kava’nýn ateþiyim zulmü eritirim.
Mem’u Zin sevdasýyým.
Leyla mecnun çölüyüm.
Ferhat’ýn gürzüyüm.
Yunus’un diliyim.
…………
Anadolu’nun en güzel türküsüyüm.
“Çanakkale içinde vurdular beni
Ölmeden mezara koydular beni”
Vuruldum ey vatan!
Þimdi ben neyim?
Þehit mi,
Leþ mi?
Yazýk be çok yazýk.
Hangi kitapta yazar, dost dosta mezar kazar?
Ayný toprak adýna,ayný düþmanla çarpýþan.
Ayný mezarda yatan, ayný omuzda taþýnan.
Ölürken bile, gülümsemesinde dona kalan.
Ay Yýldýza bakan Kürde hainliði! Yapýþtýran?
………..
Birden bire bir fay koptu içimde.
Bir gecede beni hainleþtiren,
Sen kimsin de havadan sudan kükrersin?
Hiçbir Türk mertliðini kirletmez.
Küfretmek Türk! lüðü belirtmez.
Önce kafamý ez kendini bilmez,
Kimse bana vatanýmda
“Ya sev ya terk et” diyemez!
S
…U
…….S
………..M
……………U
……………….Y
…………………..O
……………………….R
………..
susmuyor dilim
yaydan fýrlamýþ ok gibi
yok geri dönüþüm
Anadolu’yum ben
Anadolu!
sen bilsen de
bilmesen de.
Ben onun oðluyum.
Kýzýl çiçekli bahçelerin baþkaldýran gülüyüm.
yetmiþ iki milletin susmayan bülbülüyüm.
ben Anadolu’yum! .......
………
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.