Yokluğumun Resmi

Attýðým her adým benden uzakta
Bastýðým her yerde yokmuþum meðer
Çýrpýnýrken “ben” denilen tuzakta
“Ben” bana saplanan okmuþum meðer...

Aklým kumsal iken ben toz paresi
Çýktýkça yükseðe alçalýr oldum..
Düþündüm, derdimin nedir çaresi
Susarak konuþmak sonunda buldum...

Esrarlý vuslata bir adým kala
Hasretin vecdiyle ben kement attým
Yürekte boðulmak ne güzel bela
Battýkça kurtuldum çýktýkça battým…

Görünmez cevheri buldum diyerek
Körlüðü kör ettim deli bir taþla
Bilmeyi bilmeden bildim diyerek
Boþluðu doldurdum dolu bir boþla...

Nasýllarýn sebebini sorarken
Sualimi cevapladým ‘niçin’de
Çokluðumda yokluðumu ararken
Yalnýz kaldým yýðýnlarýn içinde…

Satýr satýr böldü beni heceler
Her kýrkýmý kýrka yardým savuþtum
Boþluðumu kucakladý geceler
Sessizlikte gürültüyle boðuþtum…

Var’da yoku haykýrýrken her seda
Aklým ki, aklýmý baþýmdan aldý
O’na gidiyorum bana elveda
Sonsuz olan sona bir nefes kaldý...
Sosyal Medyada Paylaşın: