FEDERİCO GARCİA LORCA İÇİN ÜÇ ŞİİR

Ah iþte her þey orda...
Ben severim omuzlarýmý bir gün
Sýrmalarý, apoletleri olmasa da.

Ben severim omuzlarýmý bir gün
Göçen bir maden direðinin altýnda

Su akar kendir tarlalarýndan
Ah her þeyim...Ben severim omuzlarýmý bir gün
Savaþta bir baþka omuzun yaný baþýnda
Yatakta bir ince omuzun yaný baþýnda

Yol uzun, hava sýcak
Kýrbaçlarým atýmý varýrým Kurtuba ya...

Ýndiðini görürsem bir gün sýðýrcýklarýn
ve sürüler halinde,ovaya
Ýnsanlarýn dünyayý bölüþtüklerini hatýrlarým
Bir gün daha...

Seviþirim ölürüm, savaþýrým, ölürüm
Doldururum çantama kara ekmek ve peynir
Varýrým Kurtuba ya...
’saat beþte akþamleyin’

Ah ellerim ve kalbim
Her þey orada kaldý.
Keçeler keçeler ve portakallar
Kireç döktüler yere. Kara gözlüm, kalbim,
Halkýmýn fakir akþamlarýdýr, biliyorum
Kanlý bir mendil diye baðlanan gözlerime
Kireç döktüler yere,
Bir duvarýn dibinde
Bir deppoyun önünde
Kiraz aðaçlarýna ve sýðýrcýklara karþý
.......

Bir halkýn gösteriþsiz, sessiz cömertliðinde
Ölüm nasýl söylenirse öyle
Ýspanyol dilinde ve her dilde...

obra
completas

Artýk kat’iyen biliyoruz;
Halk adýna dökülen kan
Sapý gül dalý güzelliðinde bir býçaktýr.
Diþlerin arasýnda...
Ýspanya’da
ve her yerde...
Sosyal Medyada Paylaşın: