KİRLENMİŞ KAĞITLAR

Bilir misin bekleme salonlarýný küçük istasyonlarýn?
Akþam saatleri, uzak Ýstanbul’a, Ankara’ya,
Dünya’ya birden iner karanlýk. Ve üstüne sinmiþ is
kokusuyla, hep geç kalýrsýn artýk.

Uykusunu alamamýþ beden, acýmýþ yað ve
tanýmadýðýn bir koku ortalýkta. Belli ki çoktan gelip
gitmiþ posta. Ve ýþýk ýþýk geçen hýzlý tren durmaz
bu aralýkta. Geç geldin.

Bir söylentiyle büyütülür herkes: "Gündönümü
þenliklerin ateþleri sönmeden geri döner
zemheri. Tipiye karýþýr erkenci çaðla, çiðdem...
Savrulur erik çiçekleri. "Boy atamayan ahlat
yineler: "Geri döner zemheri..."
Ve tadýný kalýn kabuklar ardýna saklar...

Kadýnlar, ki yokluklarý farkedilir olsa olsa. Kadýnlar,
bir yazma, bir renk, bir devinim... Karýncalar kadar
olaðan... Paylarý karýncalar kadar hayatta.
Göçerler, trenleri tanýmadan. Selvisiz ve söðütsüz
bir ýssýzda, katar katar gece taþlarý.

Bekleme salonlarý. Ucuz tütün, mektup torbasý ve
bir öykü: cýlýz ýþýðýyla. Susuz ve ýþýksýz köylerin
kapýsý. Dünyayý bir durak sayanlara, örnek:
"Budur payýna düþen. Bekle..."
Ve gökte gecikmiþ bir turna katarý.

Bilir misin bekleme salonlarýný?

II

Gül desem gocunur musun, her gördüðüm çiçeðe.
Her dikeni gül saysam... Böyle kýraçlar varmýþ,
dinledim: Gül diye adlandýrýrmýþ her rengi,
Ve gül kokarmýþ ortalýk. Sonra sevdanýn
ulaþmadýðý kuytularda, karasevda olmuþ her
tanýþýklýk.

Ah, dilini anlamadýðým kalabalýk...

Suçludur erken açan ve erken geçen çiçek
Rüzgâra sinen koku. Yaban diye adlanýr
utangaçlýk. Hýrsýzlýk yasak ama yaðma helâl.
Kirletilmiþ düþler, parçalanmýþ yürek...
Gülün morardýðýnda menekþe sayýldýðý...
Gülün tanýnmadýðý gerçek...

Ah, sesime saðýr yalnýzlýk...

Güzle ballanacak dikenleri taný. Dil buran
meyvelerden sakýn... Aðuludur terle, kanla
sulanmayan ürün. Eldeðmemiþ bahçe,
görülmemiþ düþ hayretmez.

Ey adým uydurduðum koþu... Yorulmaz aþk...
Yetinmez aþkýnlýk.

Sosyal Medyada Paylaşın: