Ay küstü güneþe bu gece Sen yoksun diye Söndü birer birer yýldýzlar Garip gönlümü vurdu ayazlar Gönül, gönül öldü bu gece Sen yoksun diye Sazým kýrýk dilim lal olmuþ bu gece Ýsmin dudaklarýmdan düþtü hece hece Dil suskun zaman durgun bu gece Sen yoksun diye Nasýlda alýþmýþ tenim tenine Nasýlda alýþmýþým dudaðýmda tadý kalan nefesine Hasret yaðmurlarý yaðdý yüreðime bu gece Sen yoksun diye
Gözlerim arýyor her yerde gözlerini Kulaklarým duyar oldu bomboþ odada sözlerini Yürek yandý, söndü Közlerini savurur oldu bu gece Sen yoksun diye Sabahý edemedim Sensiz sabahlar olmuyor Güneþ bile kýrgýn Bir türlü doðmadý, doðmuyor Hasretin içimde dem tutuyor bu gece Sen yoksun diye Ve sayýklýyorum durmadan, yorulmadan bu gece ‘‘SEN YOKSUN!’’ Sen yoksun diye…
Sosyal Medyada Paylaşın:
SüRGüNn DaDaŞş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.