Yarat beni diyorsun
Tövbe!..
Tövbe de güzelim.
Zerreyi ummanda biçare kulum
Yaratana mahsus sarf ettiðin cümle.
O her þeyden münezzehtir
Ol der külli cihan var olur
Ol demese tüm kâinat yerle bir olur.
Varlýðýnýn ispatýdýr kusursuzluðu
Haddimizi aþarak bir þeyler ararýz tanrýnýn halefinde
Kulaðýna kepçe der gözüne þaþý
Kalbimizde büyüterek þeytana atarýz taþý
Perde koyar baðlanýrýz kula kulluk eyleyerek
Uzaklarda ararýz Rahmaný(cc)
“Ben kuluma þah damardan daha yakýným’
Ayetini idrak ederek
Açmayýz la mekânýna kerem için elimizi.
Darda býrakmaz yakaraný duayý sever Rab(cc)
Sürçü lisan eyleyen kullarýný affet yarab (cc).
Besmeleyle seher vakti
Dön yönünü arþullaha
Dil pasýnýn zikrettiði kusurunu duyur özden
Sevgi dinin yarýsýysa
Aþk gönülün ser tacýdýr
Muhabbette bul selmaný
Sohbet zikrin miracýdýr
Çýk vicdanýn kantarýna tart gündelik amelini
Edep erkân hoþgörünün
Kuran kurmuþ temelini
Vesveseye kapýlarak düþme yanlýþ menziline
Ahret için hazýr ol ki gir korkusuz makberine
Yaratmak hudaya mahsus
Kul dünyada fani beþer
Tevekkülle el açarak
Bize zikir etmek düþer.
OZANMERDAN/ALÝ BÝLECEN