FARZET Kİ...

 Farz et ki, hayaldir gördüðün,
Hayaldir aklýný firar ettiren;
Deli-Divane, Mecnuna döndüren! 
Daðlar deldirten...

Farz et ki gerçek deðil; 
Ruhani bir Leyla’dýr
Yüreðine düþen…
Farz et ki 
Seraptýr gördüðün;
Azalýr mý? 
Biter mi? Sevdan... 
O hâlde nedir meselen? 
Nedir içinden çýkamadýðýn? 
Güneþin cisminden kime ne? 
Varlýðýný bilmek, 
Hissetmek deðil midir aslolan... 

Gönlün hasreti, beklentisi; 
Duygu deryasýnda “boðulup yitmek” deðil mi?

Aldýðýn her nefes anlamlanýyor; 
Ruhun kanat çýrpýyorsa; 
Varsýn hayal olsun Leylâ 
Olmasýn cismi ne çýkar... 

Hayali, varlýðýndan öte varlýk deðil mi?
Çoðaltýyorsa seni yalnýzlýðýnda... 

Mavi derinliklere yelken açmýþsan; 
Ýstemezsin düþlerinden uyanmak... 
Karabasanýn olur kalabalýklar... 

Arz ufalýr, 
Hayallerinin sýnýrsýzlýðýnda 
Sýðmazsýn... Sýðamazsýn... 

Bir kapý açýlýr Sema’ya 
Becerin olur astral seyahat... 

Ýçinde en güzel ýrmaklarýn aktýðý, 
Denizlerin en mavisinin kucak açtýðý, 
Martýlara karýþtýðýn bir âlem; 
Mutluluðun zirvesine erdiðin... 

Cennet-i Âlâya döner mevsimler 
Çekersin içine misk-i amber 
Dolar zerrelerine bahar... 

Sarýlýrsýn yaðmura sýmsýký; 
Sarmaþýklara nazire... 

Yaþarsýn AN içinde bir ASIR! 
Zaman içinde ZAMAN... 
Güneþ seninle zaten 
Gönlüne ayan... 
Sus! Kal öylece, 
Daðýlmasýn rüyan... 

28.08.2011
Metanet Yazýcý

Sosyal Medyada Paylaşın: