Hani veda ederken; arkana bile bakmayýp Bana ceza verircesine çekip gitmiþtin ya; Ben de senden kalanlara ceza verdim iþte Çerçevedeki resmin artýk yerinde durmuyor Bizim bahçenin taþ örülü duvarýna yapýþýk Camýný sorarsan kalbim gibi paramparça artýk Verdiðin hediye ise aðacýn dalarýnda sallanýyor Benim boynum gibi daraðacýnda asýlý kalacak Bizim aþkýmýz da devlerin aþký gibi son bulacak…
Belki sen bu satýrlarý okurken, inan ben de Sensizliðe doðru bir yola çýkmýþ olacaðým Belki meleklerle buluþup huzuru orada bulacaðým Sana diz çökerek gitme diye yalvardým amma Döndüðünde beni dimdik tabutta bulacaksýn Bana yaptýklarýndan dolayý çok piþman, olacak Ne olur ölme, ölme diye yalvarýp aðlayacaksýn Kendini parçalasan da bak ben yokum artýk; Ve beni bulamayacak, sen de kahrolacaksýn…