SENİ TANIDIĞIMDA

Seni tanýdýðýmda
Med zamanýydý, kanat alýþtýrýyordu ay
Bakýþlarýnýn kardeþi, zümrüt toprak
Çaresizliðin sesini tanýmlýyordu saatin
Sana yakýþan da buydu
Ve bana, umutsuzca biliyorduk

Uzun yaðmurlardan sonraydý
Seni tanýdýðýmda
Öðle vakti çýkabilirdik kýrlara
Yeþerebilirdi bileklerimiz, gözlerimizde
Çiçekler açabilirdi, kalsak biraz daha
Çekirgeler fýþkýrabilirdi saçlarýmýzdan kelebekler
Sonunda karýþýp gidebilirdik otlara ve kuþlara.

Apansýz bulutlar, ýþýklý hüzün çiçekleri
Yoldan geçen bir avcýnýn çantasýndan
Dökülür gibiydi sesin
Seni tanýdýðýmda
Uzaktaydý kent yasalar, plastik dünya
Bilinçli unutkanlýklar uzaktaydý.

Yaðmurun tanýðýydýn, þu ellerinle
Þimþeði yuvasýna zorluyordun
Seni tanýdýðýmda
Gülümsüyordun

Sosyal Medyada Paylaşın: