beklenmedik bir þafak gibi parlýyor ellerimizde býçaklar fazla buluyoruz ýþýðý ve tek baþýna býrakýyoruz. bacaya konmuþ güvercinle konuþuyor yaðmur, en yalýn diliyle yazýk, hiçbir þey anlamýyoruz bu konuþmadan, yoksun kalýyoruz çeliðin þarkýsýný dinlemekten, düþ görmekten. gökyüzü kýlýcýný býrakýyor bir süre için bizse sürekli istiyoruz onu: üzülmüþüz bir kez asma dalýndaki tomurcuðun yer deðiþtirmesine, ateþle.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Salih Bolat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.