vazgeçtim

Seni bekler dururken;
hiç ayrýlmadý hayallerim yanýmdan.
Sabýrla durdu yanýmda hayallerim,
uykusu kaçmýþ geceler boyu,
ateþi andýran bakýþlarýndan kaçtýk,
tökezleyip birlikte düþtük sensizliðin çukuruna.
Ýncindik ,yýprandýk kýrýldýk ama ne býktýk ne usandýk hep baþ baþa kaldýk.
Sorma nedenini söylemem, söyleyemem
ýslanýp üþüdük kimi zaman
kimi zaman kabusunda korktuk,
sabýrla bekledik imkansýzlýklarda
yýlmadýk ama her ne yaptýysak beceremedik sensizliði
ne hayallerim yapabildi sensiz ne de ben silebildim ismini dilimden.
Paçasýndan yakaladýkmý cümleleri nakarat nakarat seni anlattýk
ezanlarda bile susturmadýk sesini,
kalemi de sana benzettik sayfayýda,
þifayýda sende bulduk kafayýda.
Anlat anlat bitiremedik
cümlelerimizin sonuna hep üç noktayý yakýþtýrdýk
çünkü yakýþmazdý senle baþlayan bir cümleye tek bir nokta koymak.
Uçurumun kenarýnda oturduk kimi zaman
oyun oynadýk senin bahsine
atlayacaktý kaybeden sensizlik daðýndan aþaðý
ama hep ben kazandým
korktum kosmadým sana kosamadým
ama hayallerimden bile vazgectim
hayallerimden bile çok sevdim sensizlikteki seni.
bana ait olmayan gözlerine bakmaktansa sensizliði seçtim,
içinde hep sen olan varlýðýndan vazgeçtim..


Sosyal Medyada Paylaşın: