Minicik bir pýtýr,
Kendisinden özür dilediðimde;
" Artýk unut,bunu...
Tertemiz bir sayfa açtým ikimiz için,dedi."
Utandým 10 yaþýnda bir çocuðun olgunluðundan.
Daha bir eðildi baþým önünde...
Çocuk yetiþkinleriz ne yazýk.
Ne iki kelimeyi biraraya getirip içimizi dökmeye kaadiriz
Ne yediðimiz herzenin özrünü dilemeye..
Baþýmýzý dik tutarýz sanki içi doluymuþ gibi.
Oysa ferah bir vicdan dik tutar baþý,
Ve kýrmadýðýmýz kalbin onuru...
Söz verirken nasýl aceleciysek,
Zamaný gelince o denli aðýrýz.
" Kediler nankördür." deriz basmakalýp.
Oysa hiç bir nankörlüklerini görmemiþiz.
Kendi halimizden utanmadan
Ýftirayý reva görmüþüz bu masum minik kadifelere.
Her gün biraz daha yabancýlaþýyorum yaþadýðýmýz dünyaya
Daha bir kopuyorum hayattan
Anlamsýzlýklar silsilesinden uzaklaþmak ihtiyacý,
Her gün biraz daha çekiyor beni ecelime...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.