UÇUN KUŞLAR
Uçun kuþlar uçun doðduðum yere;
Þimdi daðlarýnda mor sünbül vardýr.
Ormanlar koynunda bir serin dere,
Dikenler içinde sarý gül vardýr.
O çay aðýr akar, yorgun mu bilmem?
Mehtabý hasta mý, solgun mu bilmem?
Yaslý gelin gibi mahzun mu bilmem?
Yüce dað baþýnda siyah tül vardýr.
Orda geçti benim güzel günlerim;
O demleri anýp bugün inlerim.
Destan-ý ömrümü okur dinlerim,
Ýçimde oralý bir bülbül vardýr.
Uçun kuþlar, uçun burda vefa yok;
Öyle akar sular, öyle hava yok;
Feryadýma karþý aks-i seda yok;
Bu yangýn yerinde soðuk kül vardýr.
Hey Rýza, kederin baþýndan aþkýn,
Bitip tükenmiyor elem-i aþkýn,
Sende -derya gibi- daima taþkýn,
Daima çalkanýr bir gönül vardýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rıza Tevfik Bölükbaşı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.