TRAMVAYDA BİRİSİNE

Efendi! Yan gözle hor bakma bana,
Senin baban kadar benim yaþým var
Belki tuhaf gelir þu halim sana:
Geçinmek uðrunda çok savaþým var.

Halimden hoþnudum; düþkün deðilim.
Süste senden elbet üstün deðilim! ..
Bahtýma maðrurum, küskün deðilim.
Ne korkum, ne hýrsým, ne telâþým var.

Elimde kuvvet var; eldivenim yok.
Yakamda gülüm yok, yâsemenim yok.
Zengince bir dayým, bir yeðenim yok,
Benden daha fakir bir kardeþim var.

Esirci deðilim, esir deðilim.
Sizin kumpanyada müdir deðilim.
Üç tuðlu, beþ tuðlu vezir deðilim,
Baþýmda sorguç yok, fakat baþým var!

Her neyse muradým, ben ona yettim:
Deðersiz ömrümü hayra sarfettim.
Kâbe-i maksûde dosdoðru gittim,
Benim “namus” gibi bir yoldaþým var.

Þu açýk alnýmda kara istemem;
Ýzzetinefsimde yara istemem! ..
Zillete mukabil para istemem,
Evimde yiyecek bulgur aþým var! ..

Zâhire bakanlar belki yanýlýr;
Kisbinden sorulup kiþi tanýlýr.
Feylesof Rýza’yým adým anýlýr,
Dünyada malým yok..Mezar taþým var! ..


Sosyal Medyada Paylaşın: