YAŞAMIN KENDİSİ

Bir inci çiçeðinde patlamaya hazýr
Zorda kalýndý mý kaçýlan sevide deðil
Gökyüzünü haykýrarak kendine çeken deniz

Ne aldýysak onu sarýyoruz aç gövdelerimuize
Ýlk lekesi düþüyor
Bu kez saðlam ve inatçý
Kaygulara ters dönmüþ
Tanrýlarýmýza

Gözlerimin arasýnda tüm renklerin Saçlarýmýn kývrýmýnda
Boþluk, yine boþluk, yine ardarda gelen
Doða, sonsuzun sýnýrýnda

Çýplak göðsünü gördüm
Bir insanýn alev alýþýný sözcüklerden
Açýlan gedikten sular taþarken
Kocamýþ yüreðimin aldanýp
Güneþte gevrediðini

Daha güzel, daha olgun, ayaklanmaya hazýr
Durmadan savuran beni
Ama görmediðim, ama bilemediðim
Suskunluðum o denli yalýn ve tek baþýna

Bütün damarlarýna dek açýlmýþ
Yaþamýn ta kendisi
Koca meþe aðacý
Her gün daha güçleniyor
Sana asýlan ellerim


Sosyal Medyada Paylaşın: