SÖYLEŞİ
Ýnsan- Bunaltým öylesine geniþ ve dolu ki
Can týrnaklarýmý batýrmak zorunda kaldým
yüreðimdeki seviye
Onu umut, onu güven sandým.
Ellerim geçti içinden, bir gövde deðil
Bendim eriyen benliðinde.
Acým çengelle asýlý,
Acým kutsal ve saygýlý
Bildiðim her anýnýn üstüne.
Güçlü duyularýma anahtar
Öyle bir aný..
Bir aný, onu yenilmemek için sarýldým kuytulara
360 kez yýkýldý daðlar gibi
360 kez çoðalýyor üstümde
Dost- Gömütlerimize doðduðumuzda
Düþtü ilk yýldýz
Ona yaklaþtýkça görebildim
Ýlk sevgide parladý
Iþýðý geniþlemeye.
Ýnsan- Sen misin?
Duyduðum senin sesin mi?
Algýladýðým sen mi?
Dost- Ayna tut yüreðine
Sevdikçe parlayacak ýþýðý yýldýzýnýn
Þimdi korkuyla
Neden geriye çekilmekte?
Ýnsan- Soluk almama, aðzýmý açmama karþýn
Göðsümde kabaran sesin
Sen mi geldin, sen misin?
Dost- Bir gün bütün sevgilerin sende toplandýðýný
Ya da senden yayýldýðýný anlayacaksýn
Ýnsan- Büyük muþtu. Buydu hep beklediðim
Ama alýþmadým. Alýþamadým.
Dost- Senin bilincinde yaþýyor oysa bu
Bak, tek oluþduyusuyla nasýl artýyorum?
Kendimi sana inandýrabilmek zor.
Ýnsan- zor deðil, gerekli
Dost- Varýþa yaklaþtýkça anlarsýn
Salt sözün söz olmadýðýný
Konuþmakla yetiniriz
Belki de dinlemekle.
Durmak zorunda kalacaðýmýz aný geciktirmek,
Susmana saygý göstermek,
Kendine acýmanýn verdiði çýðlýkla
Korkuya kapýlmadan izlemek zor.
Çað tamamlandý, düðüm atýldý, beklemek zor
Senden hiçbir þey esirgenmedi
Yine de ilk açlýðý geçmek zor.
Bütünüyle sevmek, bir bedene
Ýki kiþiyi yüklemek zor.
Tek baþýna ilki yaþamak
Birbirine gerekli iki insanýn,
Ýki yalnýz insanýn,
Dönülmez çaðrýsýdýr
Pusuda yatan direnç,
Senden bunu istemek zor.
Umutsuzluktan kurtulmak için
Baþkalarýnýn musuzluðuna dayanýrsan
Gizi çözmek zor.
Ýnsan- Zor belki ama gerekli
Bilmeliydim.
Bana öðrettiðin
Ben de kalmazsa..
Dost- Herþey sende artýyor
Senden gelecek herþey.
Yaþam budur iþte.
Ama sorun deðil..
Beceriksizce de olsa gül, yeni doðan güne
O aydýnlatacak yarýný,
Yarýn,
Senin toplayýp vereceðin
Tüm gülüþlerde.
Ýnsan- Desene deðiþmez hiçbir þey
Sevginin içinde çoðalýr umut,
Umut yenilenmede..
Dost- Umut çocuðum, umut
Gömütlerimizdeki yýldýza düþen
Iþýðýn gözbebeðinde.
(Þimdi ilk korkunun döüþüyle
Göktaþý da düþse aramýza
Geçer ýssýz karanlýktan
Ýçi oyuk aðacýz herbirimiz
Aðusunu tükürüp attým yüreðimin
Bu bozkýr denizinde
Kýpkýrmýzý kesildi toprak)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.