Güneþ topraðýmýza meyvasýný düþürdü Buðday benizlim, Küçük Asya’m çeltiðini verdi Ýçtik terimizi Sakýz rakýsýyla
Varlýðýmýz haklýdýr bizim Topraðýmýzda zeybekler topuklarýyla Can verirdi Bozdað’ýn taþýna, yamacýna Serin gecelerde döþeðimiz hayýt kokardý -Mavi çiçekleri oðul verenden- Denizimiz haykýrýþý belletti bize Usluluða ve alýþkanlýða karþý. Uygardýk barýþ için Yabandýk kendimizde.
Ölümler üzerinde özgürlük çiçek açarsa Acýmam buz gibidir, ürpertir beni Biz yine döneriz doðaya. Suyumuz ve aþýmýz insandan gelir, Yataðýmýza kara çamur sývanýr, Uykumuz aðýr basar, topraðýmýz diken verir.
Ýnsaný insanla kurtarmýþtýk Buðday benizlim, Savaþýmýz kendimizledir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özel Arabul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.