KURTULUŞ

Nereye koyacaðýmý bilemiyorum, beni sýkýyor
Küçük, zavallý yüreðini yiyor sorunlar
Kan akýyor aðzýndan ve çok yavaþ çiðniyor avýný
Ateþten sýçrayarak gövdesi yanýyor.

Bu çok bilmiþ insanýn gölgesi güneþi örttükçe
Olmayacak sýnýrsýz amaçlar uðruna,
Boþ yere harcandýkça ateþi,
Gönül gözü açýk sevdiðim öfkelenir
Bilir sonsuzdan kopan sevginin, bütünden kurtulduðunu
Bir atýlýþta kýzgýnlýk ve kin saçarak
Her doðuþu engelleyen ölü varlýðý kovalar
Kahramanca yalnýzlýðýnda,
Þaþmaz bir alev gibi yaþamla gerçek sarkacýna tutunur.

Bereketle filizlenir bu tarlada sonsuzluk
Topraktan insan ve dost sevgisi doðar.
Þaþkýnlýðý yutar bütün dünyayý
Yalnýz geceyi kendine, ölümlü genç bedenine adar.


Feracelerini kapatan dualarýyla
Güzel baþak gözlerine aðýtlar yakmalýyým.
Tanrý iyi, topraksa iyiyse konuþ artýk çocuðum
Bütün çevreleri insan dalgalarýna býrak.
Tüm ýþýklarý daðýt, yansýn tütsüler
Ýlk erdem kavranacak nasýl olsa maddeye karþýn
Kurtuluþun avuçlarýndadýr
Anlamaz beynin geçmiþten baþkasýný
Yüreðin ancak gelecek için soluklanýr.

Sosyal Medyada Paylaşın: