Gökyüzünde ay söndü Fildiþi renginde bir kadýn Açtý yüzünü Kim olduðunu bilmiyor Yýllardýr küçük bir avluda Her sabah çiçek açýp Her gece döküyor
Al ipekten bir akþamdý, yazsonu Uðultusu doldu önce denizin Arnavut kaldýrýmlý dar sokaðýn Yýkýldý duvarlarý Taraçalara bacalara týrmandý Oluk oluk aktý evlere Küçük kadýnlarýn yatak odalarýna Deniz bastý
Titreyen dudaðýndan öptüm suyu Deniz yaðmur ormanlarýna dönüþtü Mercanlarý saf sarýdan, yakut kýrmýzý Su yosunlarýyla örtüþtü Aþk ordaydý Diplerin altýn gülü
Biz yanyanaydýk, tanýðýydýk Kendi sevdamýzýn Ama korkuyorduk Birbirimizin yüzüne bakmaya Mavi büklümüyle dalgalar Aþtý üstümüzden Yandý kavruldu göðsüm Eðri bir býçak yarasý
Zaten nerde yanlýþ vardý Nerde gömüldü Unuttum geceyi Ay öldü
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özel Arabul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.