DİYALOG

Bir gün, bir evde, bir kedi
Vardý.
O gün, bir evde, o kedi
Benden sýcaklýðýný esirgemedi.

O gün, o evdeki o kedi
Beni bana götürdü getirdi.
Ona þarkýlarýmý söyledim;
Uyudu, bakýyordum, benimleydi.

Bir ikilem oldu beklenmedik;
Geçmiþ günlerin yumaklarýný didikledi.
Var mýydý, yok, var gibi
Kucaðýmdaydý kedi.

Gözlerindeydi gözlerim,
Gözleri gözlerimdeydi.
Ellerimi týrmalýyordu elleri...
Ürperdim, birden içim titredi.

Bir gün, bir evde, bir kedi
Vardý.
O gün, bir evde, o kedi
Beni taa çocukluðumdan aldý

O gün, o evdeki, o kedi,
Bak-iþte, neler olmuþ der gibi,
Getirdi beni gençliðime býraktý.
Aný bahçelerinde üþümek sýcaktý.

Babamýn öldüðünde aylardan Hazirandý,
O elli dördündeydi, ben yedi.
Bir ýþýk söndüðünde yol yandý.
O kedi bunlarý nasýl da bildi.

Bir gündü, bir evdi, o kedi
Taþ attý bütün kuyularýma.
Durup-dururken dikenli uykularýma
Ninniler söyledi.

Bu bir öykü idi;
Ben mi anlattým, o mu dinledi.
Saklamalý mýydý, ya da söylemeli mi;
Ne o ev vardý, ne o gün, ne de o kedi.

Sosyal Medyada Paylaşın: