Yapýþa yapýþa görüyorum. Evler sürtüne sürtüne geçiyor yanlarýmdan. Duvarlar derilerimi kanatýyor. Kümelenip sýrtýma biniyor bulutlar. Ben dimdik duruyorum, yürümekli. Yol ayaklarýmýn altýndan kayýp geri gidiyor.
Bütün taþlar, topraklar, aðaçlar doluyor sonsuz gözlerime. Hepsinde sayýsýz gözlerimden biri kalýyor. Dönüp Bütün bunlarý ben yaptým diyorum, inanýyorlar da... Durup, Þu kendimi bu gördüðümüz gibi ben yaptým, Diyorum. Ýnanmýyorlar.
Gözümden düþüyoruz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özdemir Asaf Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.