Ben Ufkun Çocuğuyum
Ufuk uçsuz bucaksýz gerilmiþ bir kanattýr.
Nazar dokunuverir onun güzelliðine,
Bilmem hiç rastlanýr mý yeryüzünde dengine?
Bakarsýn belki bugün kararýverir ufuk,
Bakarsýn belki yarýn aðarýverir ufuk
Ufuk derin bir aþkla yanýp tutuþur bazan,
Bazan bir býçak olur yürekleri zedeler,
Bazan bir hasret olur neler bekletir neler! ...
.......................................................................
Demin çatkýn bir kaþtý, þimdi gülen bir yüzdür.
Bakarsýn bir yetimdir, bakarsýn bir öksüzdür.
Birgün beni öp diye yalvaran bir dudaktýr,
Birgün zehir kaynaðý kurulmuþ bir tuzaktýr.
Bahtýmla kara bahtý ayýran çizgidir o!
Dertleri günahlarý silen bir silgidir o!
Kalemlere, dillere gelmeyen bir eserdir,
Bakarsýn bir batýþtýr, bakarsýn bir zaferdir.
Ufuk benim her þeyim can yoldaþýmdýr ufuk,
Sevgimdir, sevgilimdir, öz kardeþimdir ufuk.
................................................................
Ben de zaman elinde hem batý hem doðuyum,
Beni ufuk doðurdu ben ufkun çocuðuyum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Osman Yüksel Serdengeçti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.