Odamda

Ben miyim bu þeylerin sahibi?
Kafamda bir çocuk var, meraksýz.
Ýç âlemim oyuncaktan farksýz;
Odam, içime bir ayna gibi.
Bir ýþýk oyunu var tavanda
Gölgeler seslerle birleþiyor
Ve bir karga beynimi deþiyor
Azaplar kemirdiðim bu anda.
Kardeþini öldürüyor Kaabil,
Ýçimde bir yalnýzlýk duygusu,
Ölüm kadar uzun yaz uykusu,
Sýkýntý ile geçilen sahil.
Baðlanýyor bir iple, bir sürü
Düþünce köyleri birbirine,
Çöküyor her þeyin üzerine
Hülyam boyunca kurduðum köprü.
Ve doluyor sessiz, ordularým,
Durmadan dinlenmeden odama.
Urbam içinde yatan adama
Hayretle bakýyor dört duvarým.
Kardeþini öldürüyor Kaabil,
Ýçimde bir yalnýzlýk duygusu,
Ölüm kadar uzun yaz uykusu,
Sýkýntý ile geçilen sahil.
Ve delirmenin tatlý vehmini
Sessizlik odama dolduruyor.
Kargam hâlâ baþýmda duruyor
Bulmak’çün beynin cehennemini.
Düþüp yataðýn dalgalarýna
Günlerce sürüyor bu yolculuk.
Durmadan akýtýyor bir oluk
Korkuyu sükutun mezarýna.
Kardeþini öldürüyor Kaabil,
Ýçimde bir yalnýzlýk duygusu,
Ölüm kadar uzun yaz uykusu,
Sýkýntý ile geçilen sahil.
Dünyaya tek gelen insan gibi
Atýlýyorum bir Hint daðýna.
Giriyor kafamýn darlýðýna
Kimsesiz dünyalarýn sahibi
Gidip gidip gelmede ayný his
Ýskeleye ulaþmýyor çima
Dikiliyor ansýzýn karþýma
Boynum kalýnlýðýndaki ceviz.
Kardeþini öldürüyor Kaabil,
Ýçimde bir yalnýzlýk duygusu,
Ölüm kadar uzun yaz uykusu,
Sýkýntý ile geçilen sahil.
Sosyal Medyada Paylaşın: