Kitabe-i Seng-i Mezar

I

Hiçbir þeyden çekmedi dünyada
Nasýrdan çektiði kadar;
Hatta çirkin yaratýldýðýndan bile
O kadar müteessir deðildi;
Kundurasý vurmadýðý zamanlarda
Anmazdý ama Allah’ýn adýný,
Günahkâr da sayýlmazdý.

Yazýk oldu Süleyman Efendi’ye.

II

Mesele falan deðildi öyle,
To be or not to be kendisi için;
Bir akþam uyudu;
Uyanmayýverdi.
Aldýlar, götürdüler.
Yýkandý, namazý kýlýndý, gömüldü.
Duysalar öldüðünü alacaklýlar
Haklarýný helal ederler elbet.
Alacaðýna gelince...
Alacaðý yoktu zaten rahmetlinin.

III

Tüfeðini deppoya koydular,
Esvabýný baþkasýna verdiler.
Artýk ne torbasýnda ekmek kýrýntýsý,
Ne matarasýnda dudaklarýnýn izi;
Öyle bir ruzigar ki,
Kendi gitti,
Ýsmi bile kalmadý yadigâr.
Yalnýz þu beyit kaldý,
Kahve ocaðýnda, el yazýsýyla:
"Ölüm Allah’ýn emri,
"Ayrýlýk olmasaydý."
Sosyal Medyada Paylaşın: