İÇİMDEKİ ÇOCUK AĞLIYOR
Ýçimdeki çocuk aðlýyor anne
Ömrü yarýlasam da bir türlü büyümüyor
Eski tat yok artýk elma þekerimde
Dizlerim deðil yüreðim kanýyor
Ve artýk senin buselerinde acýmý dindirmiyor
Çocukluðumdaki o saflýk nerede anne…..
Ýçimdeki çocuk aðlýyor anne
Her yüze güleni dost sanýyor
Anlatýlan her masala hala kanýyor
Pamuk prenses ortada yok nedense
Her taraf cadý kazaný gibi kaynýyor
Hani masallar mutlu sonla biterdi anne…
Ýçimdeki çocuk aðlýyor anne
Yalancýnýn mumu yatsýya dek derdin de
Yalancýlar gezer olmuþ artýk fenerle
Ay bile þavkýný sakýnýr oldu doðru söyleyene
Karanlýk yarýnýmdan korkuyorum anne….
Ýçimdeki çocuk aðlýyor anne
Masallarla büyüttün karanlýðý görmedim
Doðrularla yoðurdun yalaný hiç bilmedim
Ýyiliði anlattýn kötülüðe düþmedim
Neden yalan söyledin anne?
Gerçek hayat acý ve karanlýkmýþ öðrendim
Yaram bir iken bin oldu gözyaþýmla sardým
Feryadýmý kimselere duyuramadým
Sustum anne…
Ýçimdeki çocuk sustu anne
Büyüdüðünü anladý belki
Ninniler sustu, masallar bitti
Uyandým
Yüreðim sustu artýk anne…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yasemin Şatoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.