Kaçýnýlmaz bir sonun ayak sesleri vardý yollarýmda Uzerimde paltom boynumda sabýr hýrkam Adýmlýyor sarýyordum korkularýmý hýrkama doluyor Kör bir kuyuya atýyordum Nafile yinede sensiz yolculugumda üþüyordum
Sevgi dolu bir ses düþüverse ömrüme Ardýma bakmadan giderdim onun ardýndan Deseki bana korkma ilerle Yok ama kalsýn der yüregim bana Daha büyük aþk acýlarýn ardýndan gitme dedi bana
Karanlýkta adým seslerim durdu birden Yol buraya kadar dedi kaderim Oturdum kaldým kuytu bir karanlýk köþede Elimde kýrýk bir þiþe dibinde yok biþey Ýcmeden sarhoþ oldum umut yolculugum bitti bir köþede Nice umutlar var güneþ görmeyen gönüllerde Hep karanlýga mahkum kaderleri ile keder içinde Güneþi umt ettikce karanlýk bulutlar çöker üzerlerine kimyagersair48...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kimyagererol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.