uzun zaman oldu, almýyorum kalemi elime, hem döküleceklerden korkuyorum sanki, hemde seni düþünmekten korkuyorum belki, hiç aklýma gelmezdi bilir misin? gün gelip seni düþünmekten korkacaðým. belki de asýl zor olan içimde ki tarifsizliði tarif etmekti, zor olsada yazýya dökmekti, doðru cümleleri bulabilmekti, eksik anlatsam ne olacak ki? düzelecek mi herþey? cevap bekleyen sorular çözülecek mi? benim artýk tüm umut kapýlarým kapandý, içimde de istek kalmamýþ sanki, aklýma sen geldikçe bir yarým sanki boþlukta, bir yarýmdaysa hala sen varsýn, bu nasýl bir çeliþki? oysa önceden içim senle doluydu, baktýðým her yerde sen vardýn, dinlediðim her müzikte sen, meðer ne çok þarkýmýz varmýþ bizim, ne çok þey paylaþmýþýz, þimdi tarih olan ne çok þey yaþamýþýz, nasýl yanýyor içim bi anlatabilsem sana, tatlý bi sözüne ne çok ihtiyacým var ah bilebilsen, ama en çok üzüldüðüm ne biliyor musun? sende biliyorsun bunlarý beni yalnýz býraktýðýný, sensiz garip kaldýðýmý, sensiz mutsuz olduðumu, beni hayata tek bi tatlý sözünün baðladýðýný, bir gülüþünle gönlümde depremler olduðunu, ama bunlara raðmen yoksun iþte, hiçbir þey de. yaþanmýþlýklarýmýzda yarýmda yoksun, üzme ne olur kendini benim gibi, kýyamam ben sana bilirsin, doðru olan bu diyorsan býrak öyle olsun.. Sosyal Medyada Paylaşın:
kaderimsin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.