isimsiz şiir

Bir þiir`e dökülen þarap`n tadý ne kadar güzel olabilirdi ki.
O’nca ter dökülen þiir`den ne kadar tat alabilirsin ki o`andan.
Alamýyorum artýk eski gibi tatlarý.
Yazýlan cümlelerim kliþe olmuþ farkýnda deðilim.
Sanki þairimsi hissettiðim bir gecenin
Sokaða yazýlmýþ þiirlere baþka ne yazýlabilir ki.
Yazýlamaz, yazýlmaya yüz tutulamazdý.

Tutamýyordum kendimi bir þeylere yazmaya.
Sanki saatli bombanýn tükenen saniyelerinde
Bir þeylere yazmaya çalýþmak gibi bir þeydi bu.
Olumlu veya olumsuz düþüncelerimi.

Aradan yirmi üç dakika geçiyordu.
Aklýma gelen bir þair`in aklýna geleceði türden deðildi.
Saçma sapan kelimler,
Uyak düzeni olmayan kýytýrýk þiirimsi ahenkler.

Oluyor bazen düþüncelerim seviþtiði vakitler.
Çaresiz kalýyorum.
Bazen de aç.
Düþünüyorum Afrika’daki insanlarý,
Suya, yiyeceðe, sevgiye ne kadar aç kalabilirler ki
Kalýyorlar iþte çaresizce.
Elimden bir þey gelemiyordu.

Kapý týk týk eder,
Sanki Azrail’in kapý çalýþý gibi.
Kelimelerim ele veriyor beni þu ucube gecede.
Bitirip geliyorum diye yazýyor kendi kendine.
Gitmek, baþlý baþlýna yok olmaktý.
Gitmek istiyorum anlýyor musun?
Þiirlerde kalmak istiyorum ömrün kalan kýsmýnda.
Azrail yokluyor ve “y o k o l u y o r u m.”




Sosyal Medyada Paylaşın: