TELEFON
Gözlerin var ya çekik kara kara
Önce gözlerindi en güzel ýþýk
Beyaz diþlerindi bacaklarýn omuzun
Damalý örtüde bir kâse çorba gibi
Buðulu bir lezzetti karýkocalýk
Þimdi bir çýnar yeþeriyor içimde
Bir þarký söyleniyor uzun uzun
Hürriyetin rüzgârlý bayraðý oldu
Bize yeten aydýnlýðý sevdamýzýn
Aman dayanamazsam ne etmeli
Bütün pencereler üstlerine açýk
Kimler soyar çocuklarý kimler örter
Biri on bir yaþýnda öteki küçük
Ya anne diye baðýrýrsa uykusunda
Belki korkmuþ belki de susamýþtýr
Geceleri su içmeye alýþýk
Çorap öyle mi giydirilir don öyle mi baðlanýr
Gömleði bir tuhaf sarkýyor arkasýnda
Çocuklara bakma dayanýrým
Gide gide çoðaldým halkým ben artýk
Dað taþ kalabalýk kalabalýk
Satar mýyým onlarý onlar da çocuklarým
Ben kadýným çocuklarýmla varým
Telefon nafile açmam seni
Söylemez dillerim yarýnla baðlý
Tutmaz parmaklarým kocamdan belli
Telefon benim ki de analýk
Çocuklara bakma dayanýrým
Sevgiydim önce bir çeþit incelik
Þimdi iþe yarýyorum kaba saba
Tuzlu bir deniz kokusu havada
Benimle baþladý bu müthiþ tazelik
Benimle yaklaþtý güzel günler
O günlerin eþiðinde beni hatýrlayýn
Hatýrlayýn onlarýn vahþetini
Her telefon çalýþta kesik kesik
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oktay Rıfat Horozcu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.