Çalýþtým çabaladým bir yuvam olsun diye
Kurduðum o yuvada üþüyorum ANKARA
Gece gündüz uðraþtým ocaðým yansýn diye
Isýnamadým neden üþüyorum ANKARA
Canýmsýn dediðime arz ettim dileðimi
Sað olasý kýrk yerden kýrdý ya bileðimi
Yýkýldý hayallerim þaþýrdým feleðimi
Karanlýklar içine düþüyorum ANKARA
Sinemde yara oldu duyduðum acý sözler
Taþ olsam da eritti baktýðýnda kem gözler
Öylesine belli ki hiç silinmiyor izler
Silinmeyen izleri taþýyorum ANKARA
Ne gecem ne gündüzüm yarýnýmý da sorma
Mecalimse kalmadý artýk beni de yorma
Feleðin sillesi sert bir tokat da sen vurma
Ben pamuk ipliðinde yaþýyorum ANKARA
Bir melun’un elinde prangalý köleyim
Býrakmýyor vicdansýz þöyle rahat öleyim
Ruhumu bedenimi bilmem kaça böleyim
Ölmeden mezarýmý eþiyorum ANKARA
Hüseyin zarar