MÂCERAM
genç mi olunurmuþ içerde a benim gülüm
söyledim yedi yýlda bütün türkülerini ömrün
güz bir yandan uçuþur saçlarýmda
kýþ bir yandan
ihtimâl ki ben senden tam sekiz ilkbahar büyüðüm
sen saçlarýna ilkokul kurdelasý taktýðýn gün
devadýmlarla buluþtu ayaklarým
ah ne çabuk
kanýmý pompaladý yüreðimin çelik kaslarý
kaným damarlarýmda þaha kalkan atlardý
beyaz atkýlar gibi attým boynuma bulutlarý
uçura uçura yürüdüm rüzgârýnda ölümün
en güzel nakýþýný vururken kanatlarý kuþun
delip geçti karaciðerimi karanlýk bir kurþun
onsekiz yaþým düþtü ýslak aynasýna asfaltýn
ýlýk bir ýslýk gibi aktý kaným
fakat ölmedim
bir hemþirenin mavi gülüþüne tutundum gülüm
anladým ki asla yenemez gülen insaný ölüm
dokuzuncu gün haykýrdým pencereden gökyüzüne
heey
kurþunlarýn raðmýna yaþamak ne güzel þey
ben böyle hep uslanmaz kavgacý ve her güzele aþýk
durmuþken seksen mart akþamlarýna bahar gibi þýk
duvarlara zincirlere çýktý yolu umudumun
þarkýlar ne bilsin sorguevlerini istanbul’un
gayrettepe’yi samandýra’yý... ah gülüm ne bilsin
parmaksýz bir el gibi bütün tanýmlarý insanýn
insan iþkencede susabilen bir hayvanmýþ meðer
dur aðlama küçüðüm hiç yakýþmaz yüzüne keder
ta kökünden tükürdüm dilsiz kalacakmýþým ne gam
iþte böyle baþladý benim yýllar süren mâceram
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.