Kanat Çırpa...

I

gözkapaðýnýn altýnda daha ilk adýmda mayýn
seni düþünmemek elimde deðil uyanma sakýn
mayýný geçsen yanaðýnýn çukuruna kurulur pusu
kirpiklerinin içinde uyu benim için uyu n’olur uyu
kaným dondu cehennem öfkemin sýnýrýna çýkacaðým
adýný haykýracaðým avaz avaz sakýn uyanma
sesimi duyma daha ilk adýmda mayýn
dikkat et iþkillendi nöbetçi tetiðe binecek
söyle gözlerine kalkýp gelmesinler sesime

II

çarpmýþ yüzüne iki avuç su eline uyku bulaþmýþ
kimbilir hangi uzak düþten çekilip koparýlmýþ
göze geze arpacýða akýyor uyku el tetikte
biter üç-beþ nöbeti de ardýndan þafak söker
nedir ki onsekiz ay tezkeresini alýp gider
bir de esniyor çocuk gibi göz gez arpacýk
nöbetçi uykunla vuramazsýn beni þafak vakti
asýlýrken öfkemin en güzeli uyuyamam ben
ben uyuyamam gözüme güney afrika kaçarken

III

gelme caným aramýzda kýyamet kadar duvar
havalar kýþladý penceremde kurt gibi ayaz
derimden baþka giysi yasak bana üþüdüm
elimde deðil seni daha çok düþünmem gerek
voltamý seninle vursam yataktan seninle kalksam
alsam þu belalý baþýmý sana açýlan yollara çýksam
beni duyuyor musun hava kurt gibi soðuk..
parkaný ödünç ver sevgilim bekliyor
nöbetçi nöbetçi heey pusatlanmýþ çocuk

IV

bir kuðu boynu gibi kývrýlýp uzanýyor hasretin
-vururum- diyor nöbetçi -dokunursan vururum-
fatma’dýr sevdiði kýzýn adý ihtimal
sen fatma’ný kolla diyorum benimkisi ihbar
birden yanýk türküsü besbelli yarasýný buldum
-yar etmem baþkasýna kaçarsa vururum-
dokunma memet ne güzel þey sevmek..
soðuruyor sigarasýný kule bulut bulut duman
uzuyor tüfeðinin namlusu fatma kan revan

V

yýkýmýþým duvarý ellerimin kanamasýndan anladým
-parola kaçarsa vur emredersiniz komutaným-
dudaklarýn papatya falý dudaklarýn gitmiyor aklýmdan
bir de cehennem öfkem bir de saðanak yaðmur
-emredersiniz komutaným parola kaçarsa vur-
sevmek ne güzel þey ve ne büyük felaket
elindeki tüfek söðüt dalý deðil bu memet..
türküsü çatallanan bir yol gibi susuyor
aðzý fýrýn bulut bulut duman kusuyor

VI

memet düþlerin firarýný vuramýyor hiçbir tüfek
bir kuþun uzaklaþan kanatlarý yaðmur
ayaklarým tutuk þafaðý koluma takmýþým
cezaevini yukarda kulelerin dibine býrakmýþým
caným uyan altýn ülkesinde köleler yürüyor
vakit tamam bir tepenin ardýna giriyor þafak
dehþetle farkediyorum ayaklarým yürümeyi unutmuþ
patlarsa patlasýn daha ilk adýmda mayýn
ülkemin zencileri kesik bir dal gibi susturulmuþ

VII

savrulup titriyor kasýlýp gevþiyor gece
ey benim büyük öfkem yol bul kendine
pretoria merkez cezaevi’nde gülüm
þairi bir ipte buluyor ölüm..
suretin çýksýn cama pencereye gel
nakýþ nakýþ uyansýn kilim pencereye gel
býrak saçýn daðýnýk göðsün açýk kalsýn
daha ilk adýmda patlasýn mayýn býrak
nerdeyse baðýracak ýslak bir çocuk gibi
pencereye gel pencerede þafak

VIII

zafer bizim olacak demiþ selâm olsun halkýma
selâm olsun sana benjamin moloise kara þair
çok þey çýkardým sözlerinden ülkeme dair
gel seninle sevgilim güney afrika’ya gidelim
cape town’a johannesburg’a gizlice girelim
içelim zencilerin güneþinden kapkara kesilelim
bütün mazlum halklar adýna özgürlük adýna
çalalým isyan ateþini çalalým kucak kucak
vahþi bir kuþ gibi uçalým ülkemize
kanat çýrpa kanat çýrpa kanat...

1985
Sosyal Medyada Paylaşın: