Zehir

Çocukken haftalar bana asýrdý;
Derken saat oldu, derken saniye...
Ýlk düþünce, beni yokluk ýsýrdý:
Sonum yokluk olsa bu varlýk niye?

Yokluk, sen de yoksun, bir var bir yoksun!
Ýnsanoðlu kendi varýndan yoksun...
Gelsin beni yokluk akrebi soksun!
Bir zehir ki, hayat özü faniye...

* Necip Fazýl’ýn son þiiri

Sosyal Medyada Paylaşın: