Rüzgar öyle esti, öyle esti ki; Her þey uçup gitti kaldý Yaradan. Ayna düþtü, hayal, perdelerdeki Bir akisçik gibi çýktý aradan.
Sýrtýmý uykuda dürtüyor bir el; Fýrla yataðýndan koþar adým gel! O bir minicik zar ý kabuðunu del! Seni çaðýran var, tâ maverâdan!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necip Fazıl Kısakürek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.