Ne ileri, ne geri; Kimlerin var haberi Benim sonsuz dünyamdan? Belki sabahtan beri Ve belki de akþamdan, Bakýyorum bir camdan, Renk renk billûr ehramdan, Haberim yok, rüyamdan, Ne geri, ne ileri!
Ýskemle düþmüþ, býrak, Açma, çalsýn çýngýrak! Geçen trenlere bak; Rüyada bir kabartma. Onlar gidiyor ama, Kalýyor dumanlarý. Trenler götürüyor, Kendi gölgelerinden Kaçýþan insanlarý. Trenler götürüyor, Daðdan daða sürüyor, Kendi gölgelerinden, Baþsýz gövdelerinden Kaçýþan insanlarý... Ve rüzgâr üfürüyor, Geride dumanlarý. Ve rüzgâr üfürüyor, Kaynaþan ummanlarý.
Vaz geç onlardan vaz geç! Ýstediðim bu deðil; Ve o deðil, þu deðil. Eðil, ruhuma eðil! Bin hayal içinden geç Ve benim hülyamý seç!
Bak, þu aðaçlý yola, Bize doðru geliyor. Orda üç kýz kol kola, Bize doðru geliyor. Kömür tozundan ince, Su gibi þeffaf gece, Doldurmuþ yüzlerini, Silmiþ pürüzlerini. Kalmamýþ, Meryem gibi Yüzlerinde kýrýþýk; Ve o Bâkirem gibi, Yüzleri birer ýþýk, Vücutlarý bir âhenk. Öyle hafif ki, onlar, Elimizi uzatsak, Havayý kýmýldatsak, Üçü de titreyecek, Bir âhenk gibi ürkek, Havada eriyecek.
Baþka ses, ayrý biçim, Ne de istiyor içim, Kapýnýn kenarýna, Parmaklýk duvarýna, Bir genç aþýk otursun. Tel tel sazýný kursun, Karanlýkta baþbaþa, Gömsün baþýný taþa. Ve derin, sýcak, uzun Þarkýsýný okusun.
Bu çözülmez bilmece; Hep sayý, harf ve hece... Peçe üstünde peçe... Böyle ayný noktanýn Üstünde saatlerce, Benliðime eðilsem, Sabah, akþam ve gece, Ortasýnda odanýn, Karanlýkla çevrilsem, Bir çözülmez bilmece; Hep sayý, harf ve hece... Ýçinden bu kafanýn, Fâni dünyayý silsem. Dünyalar nice nice; Yavaþça ölebilsem, Yeni baþtan dirilsem, Duysam, görsem ve bilsem! Ne ileri, ne geri, Ne geri, ne ileri!..
1934
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necip Fazıl Kısakürek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.